‘Tot de dood ons scheidt’ van Lionel Shriver gaat over echtgenoten Kay en Cyril, allebei gezonde, vitale vijftigers, die een verbond sluiten met elkaar. Onlangs is Kay’s vader na tien jaar tergend langzame aftakeling (eindelijk) aan alzheimer overleden – en zo’n mensonterend einde willen ze zichzelf, elkaar en hun eigen kinderen besparen. Over dertig jaar, op de avond van Kay’s tachtigste verjaardag in maart 2020, zullen ze samen uit het leven stappen. Cyril is huisarts en zorgt dat de benodigde pillen alvast in de koelkast staan, en ze gaan door met hun drukke, leuke levens in de geruststellende wetenschap dat zij het einde ervan netjes hebben geregeld. Naarmate hun gezamenlijke deadline nadert, begint er echter iets te knagen.
In een reeks alternatieve scenario’s, allemaal met een onverwachte twist, schetst Shriver allerlei mogelijke, onverwachte gevolgen van het zelfmoordpact van Cyril en Kay. ‘Tot de dood ons scheidt’ is een pageturner waarin we nooit hoeven te treuren om overleden personages, omdat deze in het volgende hoofdstuk weer springlevend terugkeren.