Het is een kunst om in deze tijden liefdesgedichten te schrijven die de clichés mijden als de duivel het wijwater. Niemand beheerst deze kunst beter dan de met de VSB Poëzieprijs bekroonde dichter Mark Boog. Liefde in tijden van brand ademt de vrijheid om over de liefde te schrijven, zonder de voor de hand liggende emoties letterlijk te benoemen. Mark Boogs liefdesgedichten zijn in hun taal lichamelijk, aards, met oog voor de buitenwereld en voor de tijd van nu. De wereld staat in brand zoals wij in brand staan. Terwijl torens instorten, wereldrijken vergaan, volksverhuizingen plaatsvinden, woedt binnen de muren van het woonhuis, in de harten en de zielen, een minstens zo felle brand. Geen witregels. Krachtige, volle zinnen. De lezer denkt: zo heb ik mezelf eigenlijk nog nooit bekeken. Daaruit blijkt de empathische blik van deze dichter op ons schepsels.