25 februari 1993
Theo van Gogh zag er ongeschoren en vies uit, en zei al lange tijd niet meer te hebben gedronken. Jan Mets had me aangemoedigd hem te ontmoeten en kreeg gelijk. Hij was inderdaad buitengewoon aardig, zoals Jan Mets voorspeld had. Het viel me zeer mee. Ik vond hem zelfs aardig. Hij begon met het memorandum voor te lezen waarin ik tot persona non grata wordt verklaard. Theo is sympathiek. Ieder onderwerp wat we aansneden tot en met Judith Exner, de bijzit van JFK, liep als een trein. Ik had echter aan het einde van het televisieprogramma geen zin om de befaamde cactus te kussen, wel zijn reet maar dat wilde hij weer niet.