Sinds het eind van de vorige eeuw vindt bestuursrechtelijke besluitvorming (deels) geautomatiseerd plaats. Juist op gebieden waar het bestuur een grote hoeveelheid besluiten moet nemen, kunnen computers een faciliterende rol spelen. Bijvoorbeeld bij de Belastingdienst, het CBR en DUO is de besluitvorming in sterke mate geautomatiseerd.

Het proces waarmee besluiten in de praktijk tot stand komen, blijft echter onderbelicht. Dit is opmerkelijk nu de algoritmes – die een wezenlijk onderdeel vormen van geautomatiseerde beslissystemen – voor burgers en ook voor ambtenaren vaak niet inzichtelijk zijn. Een grondige analyse van de mogelijkheden om de rechtmatigheid te waarborgen van besluiten die met behulp van algoritmes tot stand zijn gekomen, ontbreekt vooralsnog. Dit boek voorziet in dat hiaat.

In dit boek onderzoekt mr. Chris Adriaansz hoe – in het licht van de grondbeginselen van het algemeen bestuursrecht – de rechtmatigheid van algoritmisch tot stand gekomen besluiten (moet) worden gewaarborgd. Daarvoor beschrijft hij allereerst de kenmerken van algoritmes en algoritmische besluitvorming, met een focus op machine learning en deep learning. Vervolgens wordt, aan de hand van bestuursrechtelijke normen, een toetsingskader voor algoritmische besluitvorming ontwikkeld. Met behulp van dit toetsingskader onderzoekt de auteur of het gebruik van algoritmes een (mogelijk) negatieve impact kan hebben op de rechtmatigheid van een overheidsbesluit. Ten slotte bespreekt de auteur of de gevonden knelpunten tot de ontwikkeling van nieuwe waarborgen dienen te leiden, en hoe deze waarborgen eruit moeten zien. Met die bespreking is beoogt de lezer nieuwe inzichten te geven en ook praktische oplossingen voor nieuwe vraagstukken.