Hoog tijd voor een brede selectie gedichten van Raymond Carver?

Voilá! 





Hiernaast

De vrouw nodigde ons uit voor een stuk taart. Begon

te vertellen over haar echtgenoot, de man die

hier vroeger woonde. Hoe hij moest worden afgevoerd

naar een verpleeghuis. Hij wilde

dit prachtige eiken plafond bedekken

met goedkope isolatie, vertelde ze. Dat was het eerste

teken dat er iets mis was. Toen kreeg hij

een hartaanval. Een kasplantje nu. Hoe dan ook,

daarna stak de jachtopziener de loop

van zijn geweer in het oor van haar zoon.

En spande de haan. Maar de jongen

had eigenlijk niks misdaan, en de opziener

is zijn oom, snap je?

Dus het is bonje in de familie. Iedereen

is doorgedraaid en niemand praat nog

met elkaar. Hier is een flink bot dat de zoon

bij de riviermond heeft gevonden.

Misschien is het een mensenbot? Een armbot

of zo? Ze legt het terug op de vensterbank,

naast een vaas met bloemen.

De dochter zit de hele dag op haar kamer

gedichten te schrijven over haar zelfmoordpoging.

Daarom zien we haar niet. Niemand ziet

haar nog. Ze verscheurt haar gedichten

en schrijft ze opnieuw. Maar een dezer

dagen zal het haar lukken. En moet je horen:

de motor is ontploft. Van die zwarte auto

die als een lijkwagen

in de tuin hiernaast staat. Het motorblok is eruit

getakeld en bungelt nu aan een boom.