De toenemende internationalisering brengt een steeds grotere vraag naar professionele tolken en vertalers mee. De vaak sterk verouderde wetgeving die betrekking heeft op deze beroepsgroep, noopt tot herziening, en in het kader van de eenwording van Europa tot harmonisatie. In dit proefschrift is de bestaande wetgeving in zes landen van de Europese Unie, mede aan de hand van arresten die een beeld geven van de problemen die zich voordoen bij het tolken voor justitie en politie, onderzocht. Er is een vergelijking getrokken tussen de bij het onderzoek betrokken landen die betrekking heeft op de diverse aspecten van het beroep van tolk of vertaler, zoals opleiding, kwaliteitseisen, beëdiging, geheimhoudingsplicht en honorering. De onderzoeksvraag of vertalen en tolken volgens de Europese richtlijnen een gereglementeerd beroep is, moest negatief worden beantwoord, waarbij werd vastgesteld dat ter bevordering van het vrije verkeer van personen en diensten een uniforme regelgeving aan te bevelen is. Het onderzoek naar het functioneren van de beroepsgroep bij internationale organisaties, zoals gerechtshoven en tolk- en vertaaldiensten van de Europese Unie, alsmede de activiteiten ontplooid door Unesco en Europese vertalersorganisaties en -projecten, schetst een beeld van de juridische positie van vertaler en tolk en de eisen die aan het beroep moeten worden gesteld. Enige aandacht is tot slot gewijd aan de invloed die de jurisprudentie van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft gehad op het concipiëren van het 'Groenboek procedurele waarborgen', dat op zijn beurt in Nederland heeft geleid tot een wetsvoorstel 'Wet gerechtstolken en beëdigde vertalers'.