De woestijn was niet leeg genoeg voor Odd Thomas. De kok met de griezelige gave – contact met de doden – probeerde zich te verschuilen voor de mensen (levend én dood), maar het woestijnstadje Pico Mundo was toch niet zo rustig als gedacht. Dus trekt Thomas zich terug in een abdij, maar ook hier ziet hij de “bodachs”, de wezens die zich ophouden in de buurt van mensen die gaan sterven. Koontz heeft zijn personages intussen volmaakt in de vingers: de karakteriseringen zijn nu zo verrukkelijk, dat het avontuur haast onbelangrijk lijkt. Maar als de horrorkoning de val laat dichtslaan, zal de lezer niet weten wat ‘m overkomt.