Een leven vol ontberingen bracht Lal Ded, de 14e-eeuwse mystica en dichteres uit Kasjmir, op het spirituele pad. Hierover schrijft ze in korte, veelzeggende gedichten. Deze worden vaakhs genoemd, wat zich laat vertalen als ‘wijze uitspraken’.

De gedichten van Lal Ded gaan over de menselijke conditie en zoektocht naar God. Ze zijn bondig, persoonlijk en geestig, blaken van gezond verstand en vormen een integraal onderdeel van het collectieve geheugen van Kasjmir.

Lal Ded was wars van uiterlijk vertoon en wereldse identiteiten: het gaat erom naar binnen te kijken, daar vind je de waarheden en lessen die je moet leren.