Pavlo en Viktorija, een Oekraïens stel, behoren tot de nieuwe generatie die westers is opgegroeid. Als Rusland Oekraïne de oorlog verklaart, vlucht Viktorija met hun vier kinderen naar Parijs. Pavlo kiest ervoor het leger in te gaan om zijn land te verdedigen.

De brieven die zij elkaar in het eerste jaar van de oorlog schrijven zijn aangrijpend. Terwijl hij zich verscheurd voelt door de keuze tussen zijn eigen geluk en dat van zijn land, probeert zij hem ertoe te bewegen de strijd te staken. Hoe moet zij een nieuw leven in ballingschap zien op te bouwen met kinderen en slechts een paar koffers?

Hun brieven gaan over geweld en verdriet, maar vooral over verlangen en liefde.

De Frans-Vietnamese journaliste Doan Bui plaatst de brieven in een historisch kader en gaat in op repressie, emigratie en de rol van vrouwen in oorlogen.

Jan Willem Reitsma verzorgde de vertaling.