Het publieke debat, kloppend hart van onze democratie, staat zwaar onder druk van het groeiende populisme. Politici strooien met ‘nepnieuws’ en ‘alternatieve feiten’, zonder zich af te vragen wat de waarheid is. Hoe onderscheid je iemand die de waarheid spreekt van iemand die al dan niet bewust leugens verspreidt? Welke rol kan filosofie, van oudsher hoeder én criticus van de waarheid, nog spelen in tijden van post-truth? En wat is nu echt de rol van oude en nieuwe media in de daling van het publieke aanzien van de waarheid?

In De waarheidscrisis analyseert Martine Prange het huidige ‘post-truth’ tijdperk aan de hand van de drie aspecten die het kenmerken: democratie, waarheid, en media. Hen formuleert een nieuwe waarheidsvraag voor de filosofie en betoogt dat goede filosofische kritiek niet zonder mediafilosofie kan als ze een uitweg wil vinden uit de huidige crisis van waarheid en democratie.