In ‘Blauwe hanen’ van Elmar Kuiper gaat het verleden op de schop en de toekomst wordt verwelkomd. Dit alles in een groen groen landschap dat onmiskenbaar Fries is. Kuiper is een lyricus pur sang, zij het tegendraads en scherpgerand. Een intuïtief dichter, uitgerust met een verbluffend gevoel voor klank en ritme, voor inventief rijm en rake beeldspraak. Spannend is ook dat zijn ‘zangerige’ register vaak botst op een harder, ruwer idioom, en evengoed schrijft hij surrealistisch aandoende prozagedichten.