‘Begin begon begonnen, is het zo simpel? / Verzin verzon verzonnen, zo simpel is het’. Met deze lichte noot begint Frans Kuipers zijn nieuwe bundel waarin hij speels reflecteert op ouder worden zonder daar somber over te zijn. Want met de tijd komt aandacht; tijd om de sprinkhanenbijbel te lezen en het gemaaide gras van een boerenzwaluwendag te ruiken. Zijn conclusie is dat niets af is. De natuur houdt hem staande; zij houdt hem gaande. Vrij van existentieel getob wordt de lezer meegenomen in de naïeve beleving van het kind, de hevigheid van een puberliefde en de angst om alleen over te blijven. Een voelbaar plezier in taal kenmerkt Frans Kuipers’ precieze en inventieve poëzie.