Nederland telt zo'n vijf miljoen mantelzorgers. Nu haar vijfentachtigjarige moeder vergeetachtig is en dier partner dementie heeft, hoort ook Claudia Straatmans bij deze club. Daar was ze niet op voorbereid; zij en haar moeder zijn nooit bijzonder close geweest. Maar als er een kans is om hun relatie te verbeteren, dan is het nú, besluit ze. Straatmans beschrijft de mantelzorgjungle waarin ze belandt: de vergaande bureaucratie, de onbekende terminologie, de casemanagers en de douchehulpen. Maar bovenal houdt ze zichzelf een spiegel voor. Waarom is ze vaak geïrriteerd terwijl ze lief wil zijn? Hoe kunnen haar moeder en zij zich op een nieuwe manier tot elkaar verhouden? En hoe zou ze zélf oud willen worden?

Straatmans maakt haar zoektocht - waarin ze een wandeltocht maakt van haar woonplaats Amsterdam naar haar moeder in de Achterhoek om zich meer verbonden te voelen met haar moeder en zichzelf - op indringende wijze navoelbaar. Ze beschrijft het verdriet om de aftakeling, maar ook de verzachting die ze ervaart als ze haar moeder met andere, liefdevollere ogen gaat bezien. Ze geeft praktische informatie over mantelzorgen en deelt haar ideeën over een maatschappij die steeds meer participatie vraagt en over de verantwoordelijke rol die vrouwen zichzelf opleggen.