In de eerste dichtbundel van Sholeh Rezazadeh komen we vertrouwde elementen tegen die ze ook in haar twee lovend ontvangen romans veelvuldig verwerkte: rivieren en zeeën, bomen en bergen, vissen, vogels en vlinders. Net als in haar romans is de natuur geen achtergrond maar een echt personage, dat ziet en voelt, dat liefheeft en vergeet. De mens zelf is een feilbaar wezen dat wanhopig zoekt naar liefde en verbinding maar zich ook verbaast over het gebrek aan aandacht voor de ander.

In een prachtig parlando, dat schatplichtig is aan de oude Perzische dichters, dicht Rezazadeh in Neem ruim zei de zee over de kracht van de natuur en de onmogelijkheid om de ander te kennen.

‘Sholeh Rezazadehs taalgebruik is onwaarschijnlijk mooi.’ – de Volkskrant

‘Een nieuwe, originele stem in de Nederlandse literatuur.’ – AD

Over Ik ken een berg die op me wacht:

‘We waren onder de indruk van de originaliteit van deze roman. Rezazadeh laat in een prachtige poëtische stijl zien dat we geen afstand moeten nemen van de natuur, en vooral niet van elkaar. Deze roman is een perfecte kandidaat voor meerdere vertalingen door heel Europa.’ – juryrapport eupl 2024

‘Een tedere en weelderige roman. Een klein en groots verhaal, om niet snel te vergeten.’ – Het Parool

‘Onmiskenbaar een allegorische en poëtische roman.’ – Trouw

Over De hemel is altijd paars:

‘Een fijnzinnige kleine roman waarin geen woord te veel staat.’ – de correspondent

‘Een prachtige roman.’ – HP/de tijd