Mary Solomon wil maar één geschenk voor haar verjaardag. Zoals elk jaar vraagt ze een roos. Maar niet zomaar een roos... Ze wil een van die tere witte rozen die een vriend van haar in een metrostation in de buurt aan de man brengt. Terwijl 'pastoor' Soda met de oude bloemenverkoper onderhandelt over de prijs van zijn voorraad rozen, wordt de aandacht van Mary getrokken door een duister personage, een oosters uitziende man... Deze laatste verliest een enveloppe met een aanzienlijke som geld in. Mary, die de omslag opraapte, waagt zich in de stroom pendelaars om hem de enveloppe terug te geven. Voor de man – verrast en dankbaar – wegloopt, fluistert hij iets in het oor van het oude dametje: ‘Neem de volgende dagen zeker de metro niet!’. Soda verneemt pas 's avonds van Mary wat er in het metrostation gebeurde. Hij heeft een achterstand van 8 uur, maar is niet van plan het spoor van Khalid Cheik los te laten...