De specifieke taak van de Intensive Care Unit (ICU) in het ziekenhuis is het bewaken en zo nodig tijdelijk vervangen van een of meer vitale functies in díe situaties waar kans op herstel bestaat. De patiënten op deze afdeling kunnen zeer uiteenlopende ziektebeelden vertonen, die als gemeenschappelijke factor hebben dat zij levensbedreigend (kunnen) zijn. Door de complexiteit van de aandoeningen, waarbij meerdere orgaansystemen tegelijk betrokken kunnen zijn, bestaat de mogelijkheid dat zich specifieke problemen voordoen, die niet alleen van somatische, maar ook van psychische aard kunnen zijn. Bovendien zijn behandelingsmogelijkheden en inzichten voortdurend aan verandering onderhevig.
In Intensieve geneeskunde, dat een voortzetting is van het eerder verschenen Intensive care, worden vanuit de theorie (de pathofysiologie) de bewakings- en behandelingsmogelijkheden en -principes van de vele vaak levensbedreigende aandoeningen besproken. De praktijk vanalledag komt ruimschoots aan bod.
Intensieve geneeskunde kan de basis vormen voor duidelijke richtlijnen voor de bewaking en behandeling op elke IC-afdeling. Het is dan ook niet alleen geschikt voor specialisten die IC-patiënten behandeln, maar ook voor assistenten in opleiding. Bovendien is het voor IC-verpleegkundigen een onmisbare vraagbaak.