Een Haagse spindoctor, een museumdirecteur, een architect, een archivaris en een tekstschrijver slaan de handen ineen. Ze hebben een gebouw, ze hebben een verhaal – en ze hebben een geheime missie. Het gebouw is het museum van de twintigste eeuw, dat ze willen omvormen tot het Museum van de Zilveren Eeuw. Het verhaal is de bewogen levensbeschrijving van de twee onafscheidelijke zussen Dien en Coba Blankers, die ze willen gieten in een aantrekkelijke audiotour.
Maar het gaat de MJ5, zoals het vijftal zich noemt, vooral om de geheime agenda: de verwezenlijking van het Nationaal Historisch Museum, het vastgelopen plan van Maxime Verhagen en Jan Marijnissen. Voordat er een discussie kan losbranden over de wenselijkheid of de betaalbaarheid ervan, stáát het er al. Althans, dat is het streven…
Museum van de Zilveren Eeuw is een spannende, ontroerende en af en toe hilarische roman over samenwerking en tegenwerking, over de rijdende trein en het rotsblok op de rails. Het beziet onze hedendaagse tobberijen tegen de achtergrond van onze eigen recente geschiedenis. En het beschrijft de onvoorwaardelijke maar ook schurende loyaliteit tussen twee doodgewone zussen die heel Nederland straks zal kennen.



Ernst Timmer (1954) schreef acht romans en vergaarde uiteenlopende prijzen en nominaties. Zijn boeken zitten vol spanning en humor, verrassende plotwendingen en speelse gedachtesprongen. Zijn stijl is sprankelend en zijn personages zijn onweerstaanbaar innemend of juist bloedirritant. Voor Museum van de Zilveren Eeuw heeft hij een vers palet samengesteld van kleurrijke personages, en daarbij geput uit zowel zijn verbeelding als uit zijn eigen biografie.


‘Deze man kan schrijven!’

Grietje Braaksma over De val van mijn moeder, DWDD Boek van de Maand maart 2016



‘Een effectieve combinatie van moralisme en satire, gebracht in een verhaal dat zowel amuseert als aan het denken zet.’

Libris-jury bij de nominatie van De stille omgang



‘Zelden heb ik zo’n indringend beeld van de zorg in Nederland gekregen. Een boek dat je zeker bijblijft.’

Rob Schouten in Trouw over Florijn



‘Wat ik las was zo verrassend dat ik geen zin wou missen.’

Piet Grijs over Zwarte ogen, genomineerd voor de Gerard Walschap Literatuurprijs