Tot ver in de twintigste eeuw bepaalden mannen wat goede kunst was. Zij waren de geniale kunstenaars; vrouwen werden geacht zich met de kinderen bezig te houden. Vrouwelijke kunstenaars waren er wel, maar het combineren van moederschap en kunst was uit den boze. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw is dat, zij het schoksgewijs, veranderd.
In Het moedermodel vertelt kunsthistoricus Joke de Wolf over de vele facetten van een onderbelicht onderwerp. Ze onderzoekt hoe kunstenaars in hun werk afrekenen met vooroordelen over moederschap, vrouwelijkheid en hun rol in de maatschappij en daarbij in de loop der tijd hebben bijgedragen aan het
veranderen van deze denkbeelden, in de kunst en daarbuiten. Aan de hand van themas als Verwachting, Bevalling en Spijt belicht De Wolf werk van minder bekende kunstenaars evenals dat van grootheden als Louise Bourgeois, Maria Lassnig en Tracy Emin. Kunstenaars die met of zonder kinderen in hun leven kunst maken die tornt aan het plaatje van het perfecte moederschap.
Het moedermodel is een schatkist aan verhalen en beelden over een essentieel onderwerp in ieder mensenleven.