De zeeschilderkunst is een vierhonderd jaar oud specialisme van de traditionele Hollandse schilderschool. Het schilderen van schepen en de zee vereist zowel nautische kennis als een groot artistiek talent. Cécile Bosman onderzoekt de achtergrond, opleiding en onderwerpkeuze van de negentiende-eeuwse zeeschilder. Ook beschrijft ze hoe tegen zeestukken werd aangekeken door de zeeschilders zelf, hun collega-schilders op de kunstenaarsverenigingen, door kunsttheoretici en in de kunstkritiek.

Het blijkt dat zeeschilderkunst in Nederlandse kunstkringen gedurende de hele negentiende eeuw werd gezien als een vehikel voor vaderlandsliefde. Deze vorm van cultuurnationalisme was gestoeld op de historische verbondenheid van het land met het water en vooral op een verheerlijking van Nederland als zeevarende natie. Een hardnekkige mythe die nu onderwerp is van verhitte maatschappelijke discussies. Dit fraai geïllustreerde boek vult een leemte in de kunst- en cultuurhistorische kennis over de zeeschilderkunst en biedt tegelijk een verhelderende blik op de nog altijd invloedrijke negentiende eeuw.