In de weken nadat Japan zich eindelijk had overgegeven aan de geallieerden, boog de wereld zich over de kwestie hoe men na al die jaren van bloedvergieten en verwoesting nu verder moest. Voor Truman, MacArthur en hun medeoverwinnaars leek het duidelijk hoe het recht moest zegevieren: de leiders van Japan moesten worden berecht en gestraft voor de verrassingsaanval op Pearl Harbor, voor de wreedheden die waren begaan tegen burgers in Nederlands-Indië, China, op de Filipijnen en elders, en voor de buitensporige mishandeling van krijgsgevangenen bij beruchte incidenten als de dodenmars van Bataan. Voor de geallieerden bood het proces de mogelijkheid om een wettelijk kader te scheppen om oorlogsmisdaden te vervolgen. Voor de Japanse leiders die terechtstonden was dit de kans om te bepleiten dat ze hun oorlog hadden gevoerd om Azië te bevrijden van westers imperialisme.

Meer dan twee jaar lang hielden advocaten van beide partijen hun pleidooien voor een groep rechters uit Nederland, China, India, de Verenigde Staten, de Filipijnen en Australië. De getuigenverklaringen varieerden van gruwelijke beschrijvingen van wreedheden tot de geheime plannen om Pearl Harbor aan te vallen. Maar in plaats van duidelijkheid bracht het proces verdeeldheid met zich mee die tot op de dag van vandaag internationale spanningen veroorzaakt tussen China, Japan, India en Korea.

Dit meesterwerk is het resultaat van tien jaar onderzoek en schrijfarbeid. Het Tokiotribunaal is een meeslepend verhaal over oorlogshandelingen, spectaculaire aanvaringen in de rechtszaal en de luisterrijke beginjaren die bepalend waren voor de naoorlogse periode in Azië.