‘Burn-out bestaat niet,’ zegt de een. ‘Burn-out is een epidemie die het Westen in haar greep houdt,’ zegt de ander. In beide opvattingen schuilt waarheid. Medisch gesproken zijn er geen indicatoren die van burn-out een ziekte maken. Toch ervaren veel mensen vandaag een reële uitputting, en wijst het fenomeen op een maatschappelijk probleem. Daar eindigen de tegenstrijdigheden niet: experts en therapeuten geraken het niet eens over een definitie, en gaan aan de slag met tegenstrijdige omschrijvingen. Hoe krijgen we vat op dit ongrijpbare fenomeen?



De burn-outparadox verscherpt ons beeld van het hedendaagse burn-out-begrip, precies door haar vergeten verleden in kaart te brengen. Inzicht in hoe het concept is ontstaan geeft een idee hoe het is kunnen uitgroeien tot een maatschappelijk fenomeen met epidemische proporties. Het boek laat zien wat burn-out ons kan leren over de tijdsgeest, over onze maatschappij en in het verlengde daarvan: over onszelf.