2016. Wanneer visverkoper Mohsin Fikri verpletterd wordt in een vuilniswagen, is voor de Riffijnen de maat vol. Ze eisen dat hun gebied na decennialange achterstelling eindelijk wordt ontwikkeld: ze willen meer werkgelegenheid, een betere gezondheidszorg en heel belangrijk de erkenning van hun historische strijd tegen de kolonisatie. Daarbij krijgen ze ook steun uit de Riffijnse diaspora.

In de sociale beweging die na de dood van Mohsin Fikri ontstaat, is de 20ste-eeuwse vrijheidsstrijder Abdelkrim al-Khattabi een belangrijke inspiratiebron. In de jaren twintig bestrijdt hij bijna succesvol de Spaanse en Franse kolonisatie, en na de Tweede Wereldoorlog komt hij op voor de bevrijding van de hele Maghreb: Marokko, Algerije en Tunesië.

Wanneer Marokko in 1956 zijn onafhankelijkheid eindelijk herwint, heeft dat negatieve gevolgen voor de Rif. Er komt een repressief beleid en de economie is instabiel. Omdat de vraag naar gastarbeiders in West-Europa stijgt, vertrekken veel Riffijnen naar het noorden in de hoop op een betere toekomst. Maar de geschiedenis leeft verder, ook op honderden kilometers afstand.

Dit werk is het resultaat van jarenlang onderzoek. De auteur bestudeerde de geschiedenis van de relaties tussen de Marokkaanse macht en de Rif vanaf het prekoloniale tijdperk tot het heden. Hij reisde daarvoor verschillende keren naar het buitenland, doorzocht archieven en bezocht prominente activisten, families en onderzoekers.

Dit project kwam tot stand met steun van het Fonds Pascal Decroos.