In 1702 waren in de Cevennen opstanden uitgebroken tegen de Hugenotenvervolgingen daar. Jean Cavalier werd een van de leiders van de Camisards, zoals de rebellen zich noemden. Hij vluchtte in 1704 naar Den Haag. De republiek was toen met een grote alliantie in de dertienjarige oorlog tegen Frankrijk verwikkeld. Jean werd benoemd tot kolonel en mocht met een eigen leger meevechten. Na de vernietigende slag bij Almanza in 1707 keerde hij terug in Den Haag. Daar telde hij ineens niet meer mee. Uit spijt ging hij zich in de stad slecht gedragen, financieel en met de liefde.
Hij leerde de beeldschone Olympe Dunoyer kennen. Haar moeder, Anne Marguerite Dunoyer, al een schrijfster van naam, betaalde alles. Maar hij verliet Olympe. Zij werd verliefd op een van zijn vrienden die zich als graaf voordeed. Het kwam tot een bruiloft. Anne-Marguerite schoot opnieuw alles voor en verloor daarmee haar kapitaal en huis met inboedel.
Anne-Marguerite werd beroemd. Zij werd hoofdredactrice van een krant die twee keer in de week in Den Haag uitkwam. Olympe Dunoyer kreeg later een verhouding met de jonge Voltaire die aan de Frans ambassade in Den Haag verbonden was. Zijn liefdesbrieven aan haar zijn gevonden en uitgegeven. Van die verhouding is natuurlijk ook niets gekomen.

Louise van Wassenaer- Wiarda (Amsterdam, 1933) hield als kind al van geschiedenis. Met plezier las ze de boeken over de helden van weleer. Zij deelde later die belangstelling met haar man Otto van Wassenaer die in 1996 overleed. Een paar jaar geleden vond zij toevallig een brief uit 1705. Een ver familielid van haar man beschreef de heldendaden van Jean Cavalier in de Cevennen. Dat inspireerde haar om op onderzoek uit te gaan. Dit verhaal is daarvan het resultaat.