De sculptuur Cloud Gate in het Millennium Park in Chicago brengt mensen in beweging: ze spiegelen zich in het glanzende oppervlak, ze maken contact met elkaar en creëren momenten van levensvreugde. Het kunstwerk is een aantrekkelijk en uitdagend voorbeeld voor humanisme: duidelijk zichtbaar in de publieke ruimte, uitnodigend tot reflectie én beleving, speels, dynamisch en verbindend. Achter dit voorbeeld schuilt een urgente vraag: hoe kunnen wij in het licht van actuele maatschappelijke problemen een ‘goed leven’ invullen? Hans Alma pleit voor een diepgaande levensbeschouwelijke reflectie in het publieke domein. Aan de hand van kunstwerken als Cloud Gate geeft zij een visie op wat levensbeschouwing is en kan zijn, toegespitst op humanisme.

Tegen de achtergrond van vragen rond migratie en klimaatverandering doet zij een voorstel voor een pluralistisch humanisme dat de mens als partner ziet van andere levensvormen. We hebben een andere manier van de wereld ervaren nodig, die niet bepaald is door ons verlangen naar controle en beheersing. Alma benadert dit vanuit een esthetisch perspectief, dat betrekking heeft op hoe we zintuiglijk en affectief geraakt worden door de wereld om ons heen, en op het inzicht dat we daaraan ontlenen. De kunst van samenleven is geschreven als een persoonlijke bijdrage aan een voortgaand gesprek over de vormgeving van een eigentijds humanisme, met de nadruk op de dialoog met andere levensbeschouwelijke tradities.

De reeks Humanismen wil het denken over de hedendaagse condition humaine op een prikkelende en eigenzinnige manier stimuleren. Het begrip humanisme krijgt hier een zeer ruime omschrijving: respect voor de mens in zijn diversiteit en pluraliteit en voor de manier waarop individuen zoeken naar identiteit en zingeving. De reeks komt tot stand onder begeleiding van prof. dr. Marc Van den Bossche van de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen van de Vrije Universiteit Brussel.