Theodor Zahn (1838-1933) stond als nieuwtestamenticus aan het hoofd van de conservatief wetenschappelijke richting, die tegenwoordig aangeduid wordt als de “Erlanger-school”. Zijn theologische bijdrage is onderscheidend op het gebied van de canonvorming. Zahn houdt een pleidooi voor een vroege datering van de Evangeliën en dateert de totstandkoming van de canon van het Nieuwe Testament halverwege de tweede eeuw. Hij was tevens een deskundige op het gebied van de kerkvaders en hun geschriften.

Zahn’s bekendste werk is zijn Inleiding tot het Nieuwe Testament, waarin hij de inleidingsvragen van de boeken van het Nieuwe Testament behandelt. In dit tweede deel behandelt hij: Brieven van Petrus, Brief van Judas, Brief aan de Hebreën, eerste drie Evangeliën, Handelingen der Apostelen, Geschriften van Johannes.