Hoe willen mensen wonen als ze ouder worden? Die vraag wordt vaak gesteld nu het aloude bejaardenoord heeft afgedaan. Mensen worden ouder en zijn vaker vrijgezel. Dat vraagt om andere woningen dan het rijtjeshuis dat tot voor kort de standaard was. Er is behoefte aan woonvormen waar mensen hun zelfstandigheid en privacy kunnen behouden en zich toch geborgen voelen en onderdeel blijven uitmaken van een gemeenschap. Een plek waar je rustig op jezelf kunt zijn, maar waar je ook iemand kunt vinden om een praatje mee te maken als je daar zin in hebt.

Het wonen op een hofje kan voor veel, vooral alleenstaande, ouderen heel aantrekkelijk zijn. Om de voor- en nadelen van deze woonvorm te onderzoeken, wordt in Open en besloten het fenomeen hofje vanuit verschillende invalshoeken belicht. Dan blijkt dat het hofje niet zozeer een relict is uit de 17de eeuw, zoals velen denken, maar dat veel hofjes nog altijd springlevend zijn. Ook in de laatste decennia zijn er nog op allerlei plekken hofjes gerealiseerd omdat de combinatie van openheid en beslotenheid, van privacy en betrokken gezelschap een aantrekkelijke formule bleek te zijn. Niet alleen voor ouderen, maar ook voor veel jongere alleenstaanden.
Het hofje als historisch verankerde bouwvorm heeft toekomstwaarde. Inspiratie genoeg, zo blijkt uit dit boekje. Het hofje is weer helemaal terug – van eigenlijk nooit weggeweest.

Dorine van Hoogstraten (1971) is zelfstandig architectuurhistoricus en erfgoedspecialist. Zij doet onderzoek naar de geschiedenis van de Nederlandse architectuur, stedenbouw en landschapsarchitectuur. Dat onderzoek resulteert in lezingen, publicaties en adviezen voor uiteenlopende opdrachtgevers.