Pieter Rolvers werkt aan het eind van de negentiende eeuw als landarbeider in de duinen bij Vogelenzang. Hij woont er met zijn gezin in een huisje dat net als het land dat hij bewerkt eigendom is van de invloedrijke familie Barnaart. Door het plan van Jacob van Lennep om water voor de Amsterdammers uit de duinen te halen, verhuist Pieter noodgedwongen met vrouw en negen kinderen naar een huisje aan de rand van de duinen, vlak bij het landgoed ‘Huis te Vogelenzang’. Pieters jongste zoon, Willem Rolvers, woont en werkt ook op dit landgoed. Hij wordt met zijn vrouw en zeven jonge kinderen in de Tweede Wereldoorloog geëvacueerd vanwege de lancering van V1-rakketten nabij hun huisje.

Geertje, de oudste dochter van Willem Rolvers, komt vanaf de tweede helft van de twintigste eeuw iets verder van de duinen af te wonen, maar blijft de zandgrond trouw. Zij kampt een groot deel van haar leven met depressies. Ligt de oorzaak hiervan bij de overdracht van trauma’s van generatie op generatie? Haar dochter gaat op zoek naar wat er is gebeurd nadat Pieter het eiland heeft moeten verlaten.