De I Tjing, ‘Het Boek der Veranderingen’ wordt beschouwd als de oudste, klassieke tekst die door de Chinese geschiedenis heen een onovertroffen aanzien en populariteit heeft afgedwongen. Deze wijsheidstekst heeft al meer dan 3000 jaar de aandacht getrokken van filosofen, politici, mystici, spiritueel-alchemisten, yogi’s en orakelaars. Tegenwoordig houden steeds meer wetenschappers, als wiskundigen, biologen, maar ook organisatiedeskundigen, het voor een boek met fundamentele principes.

Het eerste deel van deze uitgave bevat de grondtekst van de I Tjing: de 64 hexagrammen met hun namen en oordelen, plus de lijnteksten bij de in totaal 384 afzonderlijke lijnen. De auteur, Liu I-Ming, een ingewijde in het taoïsme, vulde dit alles aan met zijn commentaar. Het tweede deel bevat zijn commentaar op twee secties, die bekend staan als de ‘beelden’ en de ‘vermengde hexagrammen’.

Liu I-Ming schreef dit boek rond 1796. Behalve taoïst was hij zeer goed ingevoerd in het confucianisme en boeddhisme. Met dit boek maakte hij van de I Tjing een gids voor een veelomvattende zelf-verwerkelijking die de lezer/student zelf aangaat. De Innerlijke I Tjing is de enige I Tjing die zich niet zozeer richt op de relatie tussen de lezer/student en zijn buitenwereld, maar zich bovenal richt op zijn innerlijke ontwikkeling en helderheid. Deze I Tjing is daarom één grote meditatie.