Vijftien jaar geleden zag Margreet Valk (Amsterdam, 1963) een foto van Noorwegen in een tijdschrift en werd op slag verliefd op een land dat ze nauwelijks kende. Het duurde nog zes jaar voordat ze voet zette op Noorse bodem en direct op weg ging naar het noorden, richting de poolcirkel. Deze breedtegraad, die de overgang naar het Arctische noorden markeert en waarboven je te maken krijgt met de poolnacht en de middernachtszon, heeft een magische aantrekkingskracht op haar.



Wanneer Margreet eind 2017 vastloopt als docent Engels op een ROC, besluit ze om haar droom – alle seizoenen meemaken in het noorden van Noorwegen – waar te gaan maken en vraagt ze een jaar onbetaald verlof aan. Met zeven maanden de tijd om genoeg geld bijeen te sparen, wordt het haar snel duidelijk dat ze alleen in Noorwegen kan overwinteren als ze daar aan de slag gaat als vrijwilliger. Ze krijgt een plek aangeboden op een eiland in het Hoge Noorden dat de bijnaam ‘Het Sprookjeseiland’ heeft. Zodra Margreet aankomt op haar nieuwe woon- en werkplek, blijkt al snel dat het eiland zijn bijnaam eer aan doet.



Zeven maanden sneeuw is een verslag, in woord en beeld, van een bijzonder avontuur van een vrouw alleen in Noord Noorwegen. Een plek waar eind september de eerste sneeuw valt en – met een beetje geluk – begin mei de laatste.



Terwijl ze in Nederland alweer met de korte broek op het terras zitten, begint bij mij de winter juist goed los te komen. Weliswaar wordt het al snel lichter nu de zon weer boven de horizon uitkomt, het vriest nog steeds dag en nacht en alle neerslag valt in de vorm van sneeuw. Heel veel sneeuw.



Fotografie speelt een belangrijke rol in Zeven maanden sneeuw. Als dochter van een fotograaf kreeg Margreet het fotograferen met de paplepel ingegoten. Op haar tiende kreeg ze haar eerste Kodak Instamatic camera en leerde haar vader haar meteen om zelf de film te ontwikkelen én de foto’s af te drukken. Na jarenlang vooral mensen als onderwerp te hebben gehad, is Margreet zich de laatste jaren gaan toeleggen op natuur- en landschapsfotografie en ziet ze het als een uitdaging om te fotograferen met de camera in haar budgettelefoon.


 
De afgelopen veertien jaar reisde Margreet als solokampeerder met een kleine buscamper door Europa; van Sagres in het zuiden van Portugal, tot aan Tromsø in het noorden van Noorwegen. In totaal maakte ze in de periode 2015-2024 acht soloreizen door Noorwegen en stak ze op zes van deze reizen de poolcirkel over.



Margreet deed een dansopleiding en studeerde algemene literatuurwetenschap. Ze woont sinds 1998 in Haarlem, heeft een relatie, is moeder van drie volwassen zoons en oma.