Aangekomen in Sydney gingen ze op zoek naar het beroemde operahuis dat deze plaats rijk was. Volgens Kees leek het gebouw op de misvormde nagels van een luiaard. Binnen in het gebouw, liepen ze door allerlei gangen, kamers en deuren totdat ze achter een groot doek stonden. Daar begonnen ze met z’n drieën te zingen om te horen of het beter zou klinken dan in de evenementenzaal van Harlingen. Ze hadden niet in de gaten dat het doek waar ze met de rug naar toe stonden open ging. Ze zongen Harlingen mien stadsje, daarna nog wat nummers van Frans de Bouwer en André Haasje. Hun gezang galmde dankzij de geweldige akoestiek door de grote zaal