Een land wat niet is gesticht op genocide? Evenmin behouden door geweld...
Onze kaapstaat langs de kust, roofnest aan de Noordzee en slavenhaven achter de duinen speelt nu eenmaal graag moraaldominee. Machteloos als we zijn lachen we er maar mee. Een agressor van een afschuwelijke oorlog veroordelen we. Klaar. Een pleger van een nog gruwelijkere genocide bewieroken we. Zelfverdediging als meest aanmatigende, wreedste reden.
Zowat de hele wereld lacht om onze twee maten? Met ook daar dan toch ook weer al te vaak twee maten...: een grimlach eigendunk of een glimlach compassie.

Lees deze korte roman.