Iedereen wint weleens. Iedereen verliest weleens. Soms is winnen slechts de voorbode van een nieuw verlies, soms blijkt verlies achteraf een onverwachte overwinning. Maar winnen of verliezen is nooit het einde – vaak is het slechts het begin van iets nieuws.

Knolhoff kent de aard van winnen en verliezen, niet als abstracties, maar als tastbare ervaringen. In zijn tweede bundel Naar iets nog zonder naam schrijft hij met troost en helderheid over verlies, en weet hij winnen met zachte ironie te relativeren. Na Ook in Athene is het herfst, waarin hij de dood van zijn vrouw en de zoektocht naar een nieuwe richting in zijn leven beschreef, zet Knolhoff zijn reis voort. Niet om af te sluiten, maar om open te breken. Want wat volgt na verlies? Iets wat nog geen naam heeft? Misschien zelfs iets wat de moeite waard is.