In De weg schrijft Stefaan van den Bremt gedichten over Bijbelse verhalen. Die niet geringe opdracht vervult hij met verve. De gedichten zijn helder en scherp en tonen de onvermijdelijke zoektocht die mensen ondernemen. ‘Jullie kennen de weg naar waar ik heen ga’, zegt Jezus in het evangelie volgens Johannes. Tomas kan het niet geloven en vraagt: ‘Wij weten niet eens waar u naartoe gaat, Heer, hoe zouden we dan de weg daarheen kunnen weten?’ Daarop volgt het klassieke antwoord: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven.’

De weg begint bij het verbond dat Jahweh met Abraham sluit: Hij zal hem de weg wijzen. Na een hongersnood zoeken zijn nakomelingen hun toevlucht in Egypte, met alle gevolgen van dien. Het passieverhaal neemt uiteraard een belangrijk deel van de bundel in, alsook de bekering van Paulus, de genadeloze vervolger van de eerste christenen.