In de huidige Nederlandse strafbaarstelling van verkrachting (art. 242 Sr) staat het bestanddeel ‘dwang’ centraal. Dit staat niet gelijk aan ‘onvrijwillig’. Vereist is ook dat de seksuele handelingen voor het slachtoffer ‘onvermijdbaar’ zijn geweest. Daarnaast dient het opzet van de verdachte op zowel de onvrijwilligheid als de onvermijdbaarheid te zien. Hiermee ligt de grens voor strafrechtelijke aansprakelijkheid tamelijk hoog. Mede daarom is het Wetsvoorstel seksuele misdrijven in consultatie gebracht. Dit verruimt de strafrechtelijke bescherming tegen verkrachting door de introductie van drie verschillende delictsvormen: een schuldvariant, een opzetvariant en een gekwalificeerde variant van verkrachting. In dit boek onderzoekt Rogier Deelstra hoe deze drie delictsvormen zich verhouden tot het huidige art. 242 Sr, en welke gevolgen de nieuwe zedenwetgeving heeft voor het beschermingsniveau.

De auteur bespreekt in hoeverre er vanuit historisch perspectief met de drie nieuwe delictsvormen van verkrachting sprake is van een fundamentele wijziging en in welke mate er uit internationale wet- en regelgeving een verplichting voortvloeit tot strafbaarstelling van onvrijwillige seks. Hij behandelt de drie bestanddelen uit het huidige art. 242 Sr (geweld en bedreiging met geweld, dwang en seksueel binnendringen) en gaat dieper in op de kenmerken van dwang. Verder onderzoekt de auteur welke inhoudelijke veranderingen van het verkrachtingsartikel het wetsvoorstel seksuele misdrijven met zich mee brengen, wat het huidige beschermingsniveau is, en in hoeverre het beschermingsniveau onder het wetsvoorstel seksuele misdrijven wordt verhoogd.