Goede en kwade trouw spelen een belangrijke rol binnen het merkenrecht. Niet iedereen die een merk registreert, doet dat ook met de juiste intenties. Zo kan de intentie ontbreken om het merk daadwerkelijk te gebruiken of eerlijk te concurreren. Deze gebruiksintentie is een essentieel onderdeel om een merkdepot te kwader trouw te kunnen herkennen, al blijft dit in de praktijk tamelijk complex.

In dit boek onderzoekt mr. Chiel Wellenberg de ontwikkelingen binnen de kwade trouw-doctrine. Een analyse daarvan is noodzakelijk om het Nederlandse systeem te vergelijken met dat van de Verenigde Staten. Daar is het verplicht – in tegenstelling tot de EU – een verklaring te overleggen bij de merkregistratie, waaruit moet blijken dat de merkhouder een bonafide gebruiksintentie heeft het betreffende merk in het economische verkeer te gebruiken. De auteur onderzoekt of het wenselijk is ook in Nederland een verklaring van bonafide gebruiksintentie te verlangen.

Daartoe beschrijft de auteur hoe de kwade trouw werd vormgegeven vóór de Europese harmonisatie, hoe het Hof van Justitie het kwade trouw-begrip heeft ingekleurd en wat de gevolgen zijn van het arrest Sky/Skykick voor de rechtspraktijk. Vervolgens behandelt de auteur de kwade trouw-doctrine in de VS, in het bijzonder de ‘intent-to-use-application’, en wat de relatie is tussen fraude bij merkregistratie en het gebrek aan een bonafide gebruiksintentie in de VS. De auteur doet enkele aanbevelingen ter verbetering van de wetgeving omtrent merkregistratie en het aspect van kwade trouw, met als doel merken en merkhouderrechten beter te beschermen.