Hoe gaat het Nederlandse gevangeniswezen om met de plaatsing van mensen die zich niet identificeren met het geslacht dat hen bij de geboorte is toegewezen? Het gevangenisbeleid gaat uit van binaire geslachten: gedetineerden worden in een mannen- of vrouweninrichting geplaatst aan de hand van de geslachtsaanduiding in de Basisregistratie Personen. De Transgenderwet maakt het mogelijk om, zonder geslachtsveranderende operatie, de geslachtsaanduiding waarmee mensen geregistreerd staan te wijzigen. Niet elke transgender persoon heeft dit gedaan, zodat het risico bestaat dat zij worden geplaatst in een inrichting die niet overeenkomt met hun genderidentiteit of genderexpressie.

Gedetineerden trans personen lopen meer risico op verschillende vormen van geweld, psychische klachten en discriminatie, wat mede kan worden veroorzaakt door de plaatsingsbeslissing. In dit boek onderzoekt Lieke Erven of het Nederlandse plaatsingsbeleid voldoet aan de eisen van artikel 3 EVRM en aan richtlijnen van het Europees Comité voor de Preventie van Foltering en Onmenselijke of Vernederende Behandeling of Bestraffing.

De auteur beschrijft allereerst hoe transgender gedetineerden in Nederland worden geplaatst. Vervolgens onderzoekt zij welke eisen uit artikel 3 EVRM gelden aan de plaatsing van transgender gedetineerden. Vervolgens gaat zij na hoe de plaatsing van transgender gedetineerden zich verhoudt tot artikel 3 EVRM, en of Nederland een nieuw beleid kan creëren dat voldoet aan de EVRM-eisen. Mogelijk bieden het Schotse, Engelse/Welshe of het Belgische plaatsingsbeleid daarvoor inspiratie.