Dit overlevingverhaal is na de oorlog in 1946 geschreven door mijn vader en als brief verstuurd naar zijn broer in Amerika. Het beschrijft hoe mijn ouders op hun manier de oorlog hebben kunnen overleven. Het laat zien hoe ze gedwongen werden te verhuizen van Hoorn naar Amsterdam en hoe zwaar het was om eten voor het gezin te vinden. In het midden van de oorlog worden de joodse familie leden van mijn moeder uit hun huizen gehaald en gedeporteerd naar Duitsland, om daarna nooit meer terug te keren. Voor verdriet was geen tijd, de hongertochten vergden alle krachten van mijn vader. Maar er werd overleefd met veel pijn en vele angsten.

Nu vele jaren later wil ik graag dit verhaal aan een ieder, die het wil, laten lezen . Opdat, zoals mijn vader het schrijft: ” het niet verloren zal gaan en nooit vergeten mag worden..”