Verhalen uit de eendimensionale faculteit provoceert door te spelen met de grens tussen fictie, non-fictie en rechtspraak. Het boek schildert een confronterend beeld van een universiteit waar persoonlijke integriteit, autonomie en vrijheid in de breedste zin van het woord op de proef worden gesteld door ongrijpbare tegenstanders.

‘’Wanneer studenten kritisch leren nadenken, zich kritisch leren uiten, met name in het publieke debat, dan zorgt dit voor dialoog, voor gespreksvoering. Op deze manier kunnen we komen tot dat wat waar en ethisch is, waardoor we gezamenlijk in gesprek blijven, de polarisatie op den duur af zal nemen, maar bovenal ook de democratische rechtsstaat wordt versterkt, en de macht niet van boven wordt uitgeoefend, maar er een werkelijke democratie is, waarin burgers mee kunnen denken en beslissen over het beleid dat wordt gevoerd.’’