De Mazeppa-vertelling inspireerde in de 19de eeuw tientallen kunstenaars, waaronder groten als Byron, Hugo, Géricault, Delacroix en Liszt. De auteur bespreekt circa veertig gedichten, toneelstukken en romans, waaronder een integraal gepubliceerde, volkomen onbekende Nederlandse Mazeppa-novelle uit 1853. Daarnaast bespreekt hij het genre hippodrama - een niet meer bestaande vorm van spektakel waarin het paard de hoofdrol speelt - want juist in circussen en theaters als Carré is het Mazeppa-verhaal over een periode van ruim zestig jaar overal ter wereld scenisch opgevoerd. Dit type voorstelling evolueerde in een aantal aanvankelijk stomme Mazeppa-films. Voorts worden tientallen Mazeppa-schilderijen getoond, waaronder een onbekend schilderij van Delacroix dat de schrijver in Caïro wist op te sporen. Het boek besluit met ca. zestig muziekwerken die op het Mazeppa-gegeven geïnspireerd werden: van avondvullende opera's tot onbeduidende salonstukken voor piano.
Het rijk geïllustreerde en geheel in kleur uitgebrachte boek werd geschreven voor de cultuur minnende lezer die geïnteresseerd is in de dwarsverbanden tussen de verschillende kunsten.