Een onduurzame samenleving in het ‘hier en nu’ is ook een oneerlijke samenleving voor het ‘daar en later’. Een belangrijke transitie die we in de ‘roerige jaren twintig’ van deze eeuw zullen doormaken, is de transitie van een systeem dat gericht is op steeds meer welvaart maken, naar een systeem dat gericht is op het verduurzamen van wat we hebben. Om dit te realiseren zullen we meer tijd vrij moeten maken voor sectoren en thema’s waar nu tekorten zijn, denk aan: zorg, onderwijs, veiligheid, democratisering, circulaire economie, duurzame energie en klimaat. De benodigde tijd hiervoor is te winnen in kantoren. Door digitale verspilling tegen te gaan hoeven we minder kantoorwerk te doen. Het surplus kunnen we besteden aan verbreding en verduurzaming van onze welvaart.

De welvaart die we consumeren wordt nog niet duurzaam geproduceerd getuige de fundamentele uitdagingen die op ons pad liggen: klimaatverandering, ongelijkheid, schuldenberg, maatschappelijke onrusten en toenemende kans op een nieuwe pandemie zijn misschien wel fatale erfenissen van ideologie en beleid van de afgelopen decennia.