Het kortste end

Een bloeddoorlopen traan vertroebelt mijn zicht
De dagpauwoog vlinder gaat waar ik niet kijken kan
Ik zoek de glinstering in het vizier van de sluipschutter tegen het zonlicht
De rode bloemen in het hoge gras ruiken naar hoe het was, de verloren liefde van

Tussen de ruïnes van de kapotgeschoten boerderij bij de melkbussen in het grind
Wordt de dood met kogels uit het grendelgeweer aan ons uitgedeeld
Elke beweging is er één teveel, ik adem in met het golven van de grashalmen in de wind
Aan de rand van een bomkrater ligt een pop naast een step, de kinderen zijn uitgespeeld

Voorbij, met de schapenwolken mee
Terug is naar de tijd waarin iedereen hetzelfde moest geloven
Onderdrukt door de dictatuur van één idee
Oorlog is het gevolg van de voorspoed die de propaganda bleef beloven

Verder is voorbij de man met het geweer
Ik ben al dichterbij
De modder op mijn lippen smaakt naar meer
Nog even en hij is voor mij

Alleen de reiger ziet me gaan, grijze wolken trekken schaduwen over de dijk
Er is niemand in ons kapotgeschoten vaderland die het hoort
Ik ga dieper door het slijk
Wanneer ik mijn eigen onschuld tegelijk met hem vermoord