Tina en Nina hadden een gelukkige en zorgeloze jeugd. Tot het begin van de oorlog in Kroatië. Nadat er een bom voor hun huis was gegooid, besloot de familie Zadar te verlaten. Net als veel Italianen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog verlieten de twee zussen Zadar voorgoed. Ook al dachten ze dat ze na een paar dagen wel terug zouden komen - dat is nooit gebeurd! Nadat de situatie in Kroatië verslechterde, verhuisde de hele familie naar Zweden. Hun huis werd verwoest, geplunderd en in brand gestoken. In het huis waren waardevolle gekleurde eieren achtergebleven. Tina was niet erg gelukkig in Zweden totdat ze een leuke jongen uit Bosnië ontmoette. Ze werd verliefd en trouwde al snel met hem. Maar haar enige wens was om haar oma te bezoeken in een dorp in Dalmatië. "Het is goed mijn liefste. Ik wil dat je gaat! Je weet dat ik van je hou en je steun bij al je beslissingen. Beloof me alleen dat je goed voor jezelf zult zorgen. Je weet hoe gevaarlijk het is. Er is nog steeds oorlog." Daar kwam zij erachter dat haar ouderlijk huis verwoest was. Zadar werd constant aangevallen en mensen verstopten zich bijna de hele tijd in hun kelder. Tina vreesde voor het leven van haar oma