In dit verhaal, dat zich in 1950 afspeelt in een Zuid Limburgse gemeenschap, staat het bestaan van een groot boerengezin centraal. De oorlogsellende is naar de achtergrond verdrongen. De patriarchale rol van de Kerk wordt weer, met steun van de elite hersteld. Protagonist is Wiesse, een wittekop met bijzondere ogen, die een eigen kijk op zijn wereld heeft. Zijn vader Zef heeft 'enige' moeite met gezag en beweegt zich tussen confrontatie met, en vermijding van de heersende elitaire orde. Kleuter Wiesse is de zesde van zeven kinderen en kijkt met reserve naar zijn omgeving, met name zijn mentaal belaste moeder Annetil. Hij raakt als jong kind ongewild verstrikt in een sinister complot van mensen, die hem aanvankelijk ongemerkt manipuleren en vervolgens de jacht op hem openen. Wiesse moet vrijwel zonder hulp van zijn vertrouwde omgeving onderduiken en op inventieve wijze uit hun handen zien te blijven, en uit vinden wat hun drijft.
Het werk verhaalt vanuit het perspectief van de protagonist, waarbij taalgebruik en persoonlijkheid zich ontwikkelen van peuter/kleuter naar een volgroeide tiener. De gedachtegang van het hoofdpersonage wordt met name in citaten uitgebeeld.