Iedere ouder weet dat het eens komt: de puberteit en alle tegendraadsheid die daarbij hoort. Maar wat doe je als moeder wanneer je gevoel je zegt dat er meer aan de hand is dan ‘een extreme puber’? Wanneer geen enkele instantie je hulpvragen serieus neemt? En wat gebeurt er met je als je terechtkomt in de wereld van de psychiatrie: een wereld waar je liever uit was gebleven?
Geertje Paaij weet hoe dit voelt. In Mijn verloren dochter deelt ze haar aangrijpende verhaal over levend verlies: chronische rouw die ouders ervaren wanneer hun kind verandert in een schim van zichzelf. In Nederland kampt één op de vijf jongeren met psychische problemen, maar ondanks de schrijnende nood lopen ouders vaak vast in een doolhof van privacyregels en falende hulpverlening.
Jarenlang heeft Geertje geen contact met haar dochters. Maar wanneer haar oudste dochter, Brigit, plotseling weer contact zoekt, gloort er hoop. Zal het mogelijk zijn om hun band te herstellen?
Mijn verloren dochter is een indringend en persoonlijk verhaal over het verliezen van wat je het meest dierbaar is. Het biedt herkenning, troost en is een krachtig pleidooi voor meer begrip en toegankelijke, passende zorg.