Toch was het verhaal nog niet helemaal geschreven. De geest van de boetemonnik bleef zweven en was duidelijk niet zinnens om te verstillen vooraleer alles was verteld. Want dat was tot dusver nog niet zo. Er was immers nog heel veel gebeurd tussen het ogenblik van het drama met Ilde, de dodelijke confrontatie op De Maten en het moment dat de boetemonnik vele jaren later het aardse verruilde met het eeuwige. Daar in volstrekte eenzaamheid in zijn kille cel in de imposante abdij van het kleine Clervaux in Luxemburg.
Soms gaat de pen pas slapen nadat de auteur er de laatste verhaalsprokkels letterlijk heeft uitgewrongen. Wellicht gaat de boetemonnik pas tot rust komen wanneer hij alles heeft kunnen toevertrouwen aan de geest van de auteur.