De weergave van het verleden is nooit neutraal. Zeker tijdens periodes van ingrijpende maatschappelijke veranderingen krijgt het verleden een omstreden politiek potentieel. Nooit was dit meer het geval in België dan rond 1800, tijdens de turbulente overgangsjaren van het ancien régime naar de moderne tijd. In maatschappelijke debatten en politieke conflicten kwamen uiteenlopende visies op de geschiedenis lijnrecht tegenover elkaar te staan.

Dit boek onderzoekt de manier waarop de bezettende Franse overheid zich van het verleden bediende in haar communicatie met de Belgische bevolking. Van de revolutionaire beginperiode tot het meer traditionalistische bewind van Napoleon: telkens gebruikten overheidsfunctionarissen het verleden om een politieke boodschap te verspreiden. Onhoudbaar verleden toont aan dat de manier waarop ze dat deden vaak verrassend pragmatisch was. De politieke realiteit tijdens deze belangrijke maar weinig bestudeerde periode uit de Belgische geschiedenis komt daarmee in een heel nieuw licht te staan.