Architecten ontwerpen het decor van andermans leven. Dat is een verantwoordelijkheid die vraagt om permanente reflectie. Architectuur is immers het enige vakgebied waarin de stand van de samenleving een concrete, ruimtelijke vertaling krijgt. Ondanks dit grote publieke belang is er weinig aandacht voor architectonische ontwerpvraagstukken in het publieke debat in Nederland. De actuele ruimtelijke discussies gaan zelden over hoe de stad wordt ervaren, wat het betekent om in een verdichtende stad te wonen of wat het karakter is van de plekken waar we willen wonen, werken en leven. In Paradijs van imperfectie koppelt Violette Schönberger haar persoonlijke ervaringen uit het dagelijks leven in de stad aan haar professionele perspectief van ruimtelijk ontwerp. Het boek biedt een brede blik op architectuur in relatie tot actuele maatschappelijke thema’s, zoals de woonopgave, de inrichting van de publieke ruimte en de toekomst van de stad. De toegankelijk geschreven essays richten zich zowel op vakgenoten als op een breder geïnteresseerd publiek. In Paradijs van imperfectie klinkt een nieuw architectuurkritisch geluid over de ruimtelijk-stedelijke inrichting van