In dit rapport wordt verslag gedaan van een evaluatieonderzoek naar de landelijke Pilot met een nieuwe werkwijze voor de politiereprimande. Die nieuwe werkwijze is erop gericht om minderjarige first offenders van een licht strafbaar feit na een aanhouding op heterdaad niet langer standaard over te brengen naar het politiebureau, maar om op locatie telefonisch contact te leggen met de hulpofficier van justitie om te beoordelen of kan worden volstaan met een reprimandegesprek door de politie.

De doelen van deze werkwijze zijn om een nodeloos gejuridificeerd proces met insluiting op het politiebureau te voorkomen, om het strafbare feit op een proportionele en pedagogische wijze af te kunnen handelen buiten het strafrecht om en om met de politiereprimande te voorzien in een passende en effectieve reactie ter voorkoming van recidive. Tot slot moet met een helder kader voor een landelijk eenduidige werkwijze rechtsongelijkheid worden voorkomen.

In dit rapport worden de opzet, uitvoering en het doelbereik van de pilot geëvalueerd door analyses van cijfermatige gegevens, van politiemutaties en van ervaringen met de reprimande in de politiepraktijk. In aansluiting daarop is internationaal vergelijkend literatuuronderzoek gedaan naar de vormgeving van de reprimande en vergelijkbare reacties in België, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Engeland, Wales, Schotland, Ierland, Canada, Australië en de Verenigde Staten en naar wat er bekend is uit studies naar de effectiviteit daarvan. Tevens is aandacht besteed aan de gevolgen van de ‘Salduz’-jurisprudentie voor jeugdstrafzaken en hoe buurlanden als België en Duitsland hiermee om zijn gegaan.

De minister voor Rechtsbescherming schreef in zijn beleidsreactie dat de uitgebreide analyse een goede basis biedt voor de doorontwikkeling van de reprimande als waardevol onderdeel van het interventiepalet in het (jeugd)strafrecht