De bommen ontploften dreunend in het centrum van de oude vestingstad Gorinchem. Het was zaterdag 4 november 1944, en op nog geen drie kilometer van dat geweld werd een meisje geboren: Marijke Adriana Deege. Nog kreunde Nederland onder de Duitse bezetting. De hongerwinter stond voor de deur.
Zevenenzeventig jaar na dato zette zij met een indrukwekkend schrijven de deur open naar haar boeiende levensverhaal. Haar lenige pen en frisse schrijfstijl, haar sterke geheugen en creativiteit vertellen van bijzondere mensen en ontmoetingen. Nu eens ingezoomd op het wereldbeeld dan weer op haar directe omgeving is dit een boek geworden vol inspirerende, wetenswaardige, ontroerende, ernstige en humorvolle verhalen gelardeerd met foto’s uit haar leven en van haar beeldhouwwerk.
Op weg naar de verwezenlijking van haar droom heeft ze zich nooit laten ontmoedigen door mensen die haar kunst, haar gave, niet steunden. Ze bleef dichtbij zichzelf en getroostte zich opofferingen om dat wat zij voor zich zag vorm te geven in terracotta, brons, hout of steen. In het atelier van de bekende beeldhouwer Marcus Ravenswaaij leerde zij boetseren en beeldhouwen tot in details. Zielsverwanten die elkaar en anderen inspireerden. Drieëndertig jaar gingen zij als een uniek kunstenaarsechtpaar door het leven. Op Stille Zaterdag 2003 stierf haar grote liefde.