Bestuursorganen baseren hun besluiten regelmatig op een advies van een deskundige, bijvoorbeeld omdat de wet dat voorschrijft of omdat ze zelf de kennis voor het nemen van het besluit niet in huis hebben. Wordt het besluit vervolgens betwist, dan moet de bestuursrechter nagaan of het bestuursorgaan het besluit op het deskundigenadvies mocht baseren. De bestuursrechter zal het advies dan vaak zelf moeten toetsen, maar daarvoor is doorgaans specialistische kennis nodig die hij niet heeft. Datzelfde geldt als in de procedure een contra-expertise is overgelegd en als de bestuursrechter zelf een deskundige inschakelt. Ook die deskundigenadviezen moet hij toetsen, terwijl hij daarvoor de kennis ontbeert. Hoe doet hij dat?
In dit proefschrift wordt deze vraag beantwoord. In dat kader is allereerst onderzocht welke aspecten van het advies de bestuursrechter toetst. Kijkt de rechter alleen naar de procedurele aspecten, of ook naar de inhoud? Hoe kan een burger het deskundigenadvies van het bestuursorgaan succesvol betwisten? Welke rol speelt het beginsel van equality of arms daarbij? En wanneer schakelt de rechter zelf een deskundige in?
Daarnaast is onderzocht hoe indringend de rechter deskundigenadviezen toetst. Voor zover die toetsing door een gebrek aan kennis terughoudend(er) is, wordt nagegaan welke mogelijkheden de rechter heeft om die toetsing desondanks te intensiveren

Dit is een boek in de Meijers-reeks. De reeks valt onder verantwoordelijkheid van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk onderzoek van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden. Het onderzoek werd verricht in het kader van het facultaire onderzoeks- programma ‘The Legitimacy and Effectiveness of Law & Governance in a World of Multilevel Jurisdiction’.